Pierwszy akapit zawsze aktualny i jak najbardziej zgodny z nauczaniem ewangelicznym.
Drugi wynika z wielu wieków Tradycji Kościoła - i chyba o ten drugi chodzi w dzisiejszym pomieszaniu.
 

Który z nich ma rację?
Z punktu widzenia Tradycji, ale także porządku moralnego i społecznego nam znanego niewątpliwie JPII ma rację.
Ale drugiej strony Franciszek nie naucza rzeczy sprzecznych z Ewangelią. I tu wracamy do zupełnie innego zapytania - co jest tradycyjnym porządkiem moralnym w danej społeczości? Co ma zrobić Afrykanin z czterema żonami, który się świeżo nawrócił? Zostawić jedną, a resztę przegnać i skazać na poniżenie, a może na pewną śmierć w buszu?

Jest Pan pewien, że Jezus oczekuje od niego wygnania tych żon, poślubionych w dobrej wierze ? Bo ja nie jestem....

Mniejswza o Ewangelię.

Problemem jest banalizowanie wiarołomstwa.

Ktoś kto  składa przysiegę wobec drugiego człowieka (przysięga małżeńska), wobec świadków, a nierzadko wobec Boga, a nastepnie z błahych powodów racjonalizuje sam swoje zwolnienie ze złozonbej [przysiegio, po[plnia wiarołomstwo. Ergo, jest człowiekiem bez zasad, z tzw, etyką sytiuacyjna egocentryuka,. Czyli jest to osobnik idący z postepem. Bo zasady ma się dla siebie, a tylko [ośrednio d;la innych. Człowiek, który okłamuje  świadomie najbliższą osobę,  okłamie takze każdą inna  i w dowolnej sytuacji i  okolicznosciach. Jest zatem wiarołomcą  z którym nie nalezy wchodzić w żadne istotniejsze relacje.

Postęp natomiast, poczynając od Rewolucji Antyfrancuskiej (1789-1799) , mierzony jest oddaleniem się  od zasad chrześcijańskich. Im większy jest wspomniany  dystans,  tym ogłaszany jest większy postęp.

Pełna zgoda - właśnie chodzi o wiarołomstwo. W cytowanym fragmencie Ewangelii - też.

PS. Jest Pan pewny, że chodzi o Biblię Hebrajską? > https://pl.wikipedia.org/wiki/Tanach

Bo tam Ewangelii na pewno nie znajdziemy :))))

PS. Najstarsza Biblia Hebrajska w całości jest nazywana od Lenina: https://pl.wikipedia.org/wiki/Kodeks_Leningradzki

Nie ma lepiej. Tylko mu się tak wydaje. Ale w świetle zarówno nauczania, jak i prawa kanonicznego ma gorzej. Łatwiej mu tylko świętokradczo się wyspowiadać.

Nie jest cały w grece, Marek i Mateusz to tłumaczenia greckie z hebrajskiego/aramejskiego.
A poza tym Wulgata, mimo róznych krytyk, to była podstawa przez setki lat i na niej jest oparta Tradycja KK.
No i akurat cytowany fragment jest bardzo podobny w Bibliii Tysiąclecia > http://biblia.deon.pl/rozdzial.php?id=262

Jezus użył słowa mówiącego o prostytucji i kazirodztwie, nie o zwykłej zdradzie. Przykładanie tego passusu do zwykłej zdrady, to interpretacja dużo późniejsza, niekatolicka. Zaś Amoris Laetitia nie zmienia tego pierwotnego nauczania, tylko rozszerza pulę duchownych uprawnionych do rozstrzygania wątpliwości w przypadkach szczególnych. W wielu przypadkach orzeczenie nieważności małżeństwa jest niemożliwe że względów proceduralnych, a nikt nie ma wątpliwości, że było zawarte nieważnie (niestety sytuacja odwrotna też nie jest rzadka). 

Akurat dziś powtarzali reportaż ex Lubomirskiej a obecnie ponownie Kulczyk – o wizycie w Slamsach Latynoskich. Ludność dorabia na segregacji śmieci i ich odzysku – np. plastiki które wędrują prze kilku pośredników na rynek chiński. [Od roku Pekin nie przyjmuje do recyklingów odpadów z Europy stąd staniały u nas odpady ale nie kojarzę czy ma inne podejście dla np. odpadów z Afryki] Przewodnik ex-księżnej wskazywał że utrzymane slamsów jest na rękę pewnym biznesom. Identyczny problem to Afryka i jedna wielka tania przeróbka odpadów np. Agd czy elektroniki.

Jak widać slamsy i ich poziom degeneracji więzi społecznych jest dochodowy i pilnowany dla szerszego biznesu.

Sprawa małżeństwa jak instytucji trwałe i monogamicznej jest wyróżnikiem w cywilizacji łacińskiej. Ten fundament cywilizacji pielęgnował KRK. Misjonarze w przypadku wspólnot rodowych – wprowadzając tak formę małżeństwa [np. u Słowiań]  wymuszali zmiany prawa i dziedziczenia. Ponieważ dziś mamy wojnę cywilizacyjną – mamy i atak na trwałą rodzinę jako jeden z fundamentów schyłkowej i schodzącej cywilizacji.

Afryka - jest w trakcie gdy próbuje od lat zaimplementować rozwiązania łacińskiej cywilizacji na lokalne oporne kultury a obecnie próbuje wejść nowa cywilizacji śmierci. Stąd też tak mocny opór hierarchii anglikańskiej [ tej wobec degeneracji obyczajowej kościoła w Anglii / biskupki, pederaści] i duchowieństwa katolickiego wobec oferty kierunku zmian z biskupów niemieckich.

Atak na Afrykę przypuszczono ze strony kościołów zielonoświątkowców – [finansowany przez heretyków anglosaskich wrogich wobec Rzymu] – i te kościoły nie tylko zatruwają duchowo wiernych ale i też wprowadzają rygoryzm moralny.

Ameryka Łacińska - ma podobne doświadczenie po stuleciach walki z KRK i oporu wiernych [ powstanie w Meksyk upadła bo to biskupi dogadali się z rządem] znaleziono inny metody. Degradacja hierarchii i społeczności przez zubożenie [slamsy] oraz gangi/ ruch rewolucyjne które je kontrolują – dopełnia ekspansja sekt heretyckich.

Slamsy i ich degradacja mieszkańców - to element patologi – cóż zatem jaki ma sens naginanie normy dla patologii. Co do KRK jego rola polega na ponawianiu dla każdego pokolenia na nowo kształtowaniu jego etyczne strony w myśl niezmiennej ciągłości przekazu dobrej nowiny. Odnowa kościoła to zawsze był powrót do trwałych wartości a nie wychodzeniu na wprost do oczekiwań świata. Świat się zmienia ale niezmienny ma być podobno przekaz wiary.

Jak można dziś powiedzieć że wolno to co jeszcze wczoraj miało być grzechem ciężkim, to co najpierw rozwodnicy i konkubenci, potem celibat i kapłaństwo kobiet a potem co małżeństwo par jednopłciowych. Typowe okno Owertona - cegła po cegła aż runie mur.

Ma KRK swój kodeks kanoniczny i przepisy unieważniania małżeństwa - ale nie bo nie chodzi o to by przestrzegać prawa ale szukać wytrychu do podważania czegoś więcej.

Dziś tym bardziej potrzebna jest skała dla tych którzy wśród zmiany szukają twardego lądu. Dlaczego dziś KRK rezygnuje z swojego magisterium i dorobku sprzed II soboru to szeroki temat.

Kościoły Chrześcijańskie sukcesji apostolskiej – przeżywały w swoje historii różne dzieje i szereg rozłamów w wyniki interpretacji dla nas dziś drobnych różnic ale jak był ona znaczne dla współczesnych np. historia kościołów jakobickich, nestoriańskich itp. Dziś kościół który jest prowadzony przez patriarchę Rzymu ma długotrwały kryzys.

Dojrzewa nowa schizma – i przyspieszy po śmierci papieża Benedykta XVI.

Benedykt przegrał w mroczną stroną Watykanu. JPII był jej świadom, choćby dlatego, że współpracował z Ratingerem i był o wszystkim informowany, ale zastosował strategię ucieczki do przodu. Zamiast kopać się z koniem, ruszył na własnych zasadach w świat jako Pielgrzym. Narzucił ostre tempo i naprodukował tyle światła, że ciemność, zanim wygrzebała z szafy adidasy do maszerowania, już była do tyłu o kilka okrążeń. Za to Benedykt postanowił ponaprawiać to, co zepsute. Walczył na terenie wroga i poległ. Zabrakło zdrowia? Bo wiary chyba nie? Jeszcze za JPII, gdy walczył z pedofilią w KK, parę razy powiedział, że rezygnuje z funkcji, ale Papież go zatrzymał. Więc może po prostu to nie jest typ walczaka "do krwi ostatniej", tylko bardziej teoretyk? Ale co ja tam wiem - lepsza krótka działalność Benedykta niż żadna. To chyba ostatni dobry impuls, jaki Niemcy dały ludzkości. 

My już od dawna żyjemy w Czasie Apokalipsy.
I czas ten rozkręca się coraz szybciej.

Takich nie miał.

"Paweł, jak wiemy, był starym kawalerem, a jego stosunek do kobiet wywarł wielki wpływ na naukę Kościoła."

Ale za to Św. Piotr był żonaty i proszę zobaczyć, cóż On pisze na temat małżeństwa:

"Tak samo żony niech będą poddane swoim mężom, aby nawet wtedy, gdy niektórzy z nich nie słuchają nauki, przez samo postępowanie żon zostali [dla wiary] pozyskani bez nauki, gdy będą się przypatrywali waszemu, pełnemu bojaźni, świętemu postępowaniu. Ich ozdobą niech będzie nie to, co zewnętrzne: uczesanie włosów i złote pierścienie ani strojenie się w suknie, ale wnętrze serca człowieka o nienaruszalnym spokoju i łagodności ducha, który jest tak cenny wobec Boga. Tak samo bowiem i dawniej święte niewiasty, które miały nadzieję w Bogu, same siebie ozdabiały, a były poddane swoim mężom. Tak Sara była posłuszna Abrahamowi, nazywając go panem. Stałyście się jej dziećmi, gdyż dobrze czynicie i nie obawiacie się żadnego zastraszenia.
Podobnie mężowie we wspólnym pożyciu liczcie się rozumnie ze słabszym ciałem kobiecym! Darzcie żony czcią jako te, które są razem z wami dziedzicami łaski, [to jest] życia, aby nie stawiać przeszkód waszym modlitwom."  [1P 3, 1-7].

Pozdrawiam