Ksiązka Kundery, oczywiście, bardzo ważna w latach 80-tych. Po czasie Kundera okazał się być donosicielem – oczywiście. Co prawda ma na sumieniu tylko jeden donos, ale za to w roku 1950, a więc załatwił człowieka totalnie (14 lat w kopalni uranu).
Sama książka opisuje niby sytuację w Czechach po Praskiej Wiośnie, ale w sumie jest nie do czytania, bowiem głównym problemem są stosunki erotyczne biednych Czechów po tym zrywie – oczywiście upraszczam, zresztą czytałam lata temu i chyba nie całą nawet. Niemniej tytuł jest przedni i tak mi się jakoś skojarzył z naszą sytuacją społeczną w różnych wymiarach i już tłumaczę, dlaczego.

Od jakiegoś czasu mam nieodparte wrażenie, że wszystko jest na niby. Na serio to się mordują gdzieś tam w Syrii, co tak naprawdę już dawno wszystkich znudziło, tyle, że zrobił się taki bardak i nieszczęście, że teraz z tego kotła zainteresowani „światowi mocarze” jakoś wyleźć nie mogą. Na serio to będzie, jak może w końcu wybuchnie któryś z tych wulkanów gigantów. Albo jakaś asteroida w nas przywali, nic mniej - bowiem reszta to zupełna paranoja.

Najbardziej „ucywilizowana” część ludzkości doszła już do momentu, w którym musi rano sprawdzić w smartfonie, czy może iść siku. Przekaz dnia obowiązuje w całym obszarze tzw. Zachodu (u nas też). I nie ma ratunku – w ciągu ostatnich kilku lat skutecznie uwiązano ludzi na fejsie i twitterze i innych takich – i tego się już nie odkręci. Jednocześnie wychowano pokolenie, które nie jest w stanie funkcjonować bez procedur, "roboty" włączane smartfonem wykonują określone czynności kompletnie bezmyślnie. Tu nie pomoże żadna reforma – ani edukacji, ani służby zdrowia, ani niczego, zresztą nikt takich reform nie chce. Ma być jeszcze więcej procedur, oto cały plan. No i juma dla swoich, ale to akurat normalka od zawsze. Dla reszty pełny brzuch w zamian za cybernetyczną smycz i tyle.
A jednak  ludzie się nudzą – człowiek tak ma, że jednak lubi czasem wymyślić coś po swojemu. Nudzą się, ale nie wiedzą dlaczego, więc obrzucają się np. błotem na forach, wyładowując wściekliznę, zgromadzoną z powodu tytułowej lekkości bytu. Od czasu do czasu uruchamia się więc jakąś większą falę, jak chociażby ostatnio odpał Izraela w naszą stronę. No i znowu cały „cywilizowany” świat wrze i nawet jakiś ważny Francuz nas zwyzywał od nacjonalistów. Za jakiś czas wszystko przyschnie, „roboty” zapomną, ktoś coś tam poustala za zamkniętymi drzwiami i tyle z tego będzie.

A propos spraw krajowych - od jakiegoś czasu bawi mnie oglądanie naszych misiów, którzy wymyślają kolejne byty w celu naprawienia wszystkiego, a głównie statusu materialnego swoich – ale  czemu bawi? Bo misie są kompletnie bezmyślne, tzn. mogliby tę kasę przewalać jednak z większą wyobraźnią, ale nie potrafią. To jest już taka bezradność umysłowa, że właściwie tylko śmiech pozostaje.
Taka piosenka była > Przez cały kraj, / idziemy dwaj, / czy słońce czy śnieżek czy słota! / Niezbędna jest, / czy chce ktoś, czy nie, / w pionie usług fachowa robota. / Czy to sens ma / kląć, że ten świat / z kiepskiego zrobiony surowca? / Bo dobry Bóg / już zrobił, co mógł, / teraz trzeba zawołać fachowca!

Otóż to se już ne wrati, ostatni fachowcy wymierają albo popadają w demencję. Będzie tylko gorzej – no chyba, że jakaś asteroida.....

PS. Ta notka to z zemsty. Zostałam "wywołana do tablicy" przez Coryllusa i zmuszona do wysłuchania wywiadu Mazurka z Glińskim. I jeszcze sprawdzenia paru faktów. Muszę odreagować :)

	eska
	8 lutego 2018 13:34