Mój profesor od chemii w LO mówił: no widzisz, bardzo dobrze. Trója ...

I to BYŁO coś, więc tym plusem chyba trochę oszczędnie oceniłam...no ale trzema pklusami nie dysponuję:).

.

.

A Bóg zapłać, taki plus to na wagę złota :)

a bo przekombinowujesz

mi tak kiedyś "ktoś" prosto wyjaśnił

jest zamówienie rządowe (przymus) i budżet, to i są wydatki zagospodarowane (w tym ochrona robiona przez krewnych królików) a po co ochrona? Bo zagrożenie? Jakie zagrożenie? Ano takie, żeby krewni królików musieli ochraniać za budżetowe.

Leżajsk to prywatny biznes i nie tak prosto zasysać.

To tak a propos i ściśle co do notki - pamiętajmy o podstawach i na ogół o co chodzi:) Jak przez wieki:)

Może Pani dopowie, czemu służy ich poczucie humoru, czy też ich błyskotliwa inteligencja. Dla mnie to pycha, która ich zgubi, każdego zresztą też nie wyłączając Pani (te parciane elity - liczy się tylko pochodzenie?).

7:50 Grzegorz Braun pyta Rabina Szudricha: "Czy goje mają służyć żydom?"

Brakuje jeszcze zdania o roli Litwaków dla zrozumienia wzajemnych relacji zwłaszcza przed drugą wojną światową.

@eska

1. Hecę zaczął Morawiecki, który  pojechał grepsem, za którego bylejakość powinien wywalić swego piarowca:

„Kiedy okrutni bandyci napadają dom, w którym mieszkają razem dwie rodziny i jedną rodzinę mordują prawie całą, a w drugiej mordują matkę, ojca, torturują dzieci - wtedy nikt nie może mówić, że druga rodzina jest winna okrucieństwa bandytów”

pomyślałem sobie: ej, historyk! Tu mowa o Gospodarzach i Sublokatorach!

2. Moja wołyńska część rodziny na temat nielojalności (eufemizm) Żydów po 17 września mogłaby powiedzieć wiele, ale wyrżnęli ją banderowcy, i nie powie. Jednak sąsiedzi ocaleli i mówili.
To byla zgroza!

3. Nachalność, z jaką PiS i jego media wtłaczają Ciemnemu Ludowi wbrew widocznym gołym okiem faktom przyjaźń z Izraelem i Żydami w ogóle, w końcu wywoła refluks, bo tej pisowskiej „tłoczni” już nic nie zatrzyma.
Skoro zaczęli, to będą to wprasowywać, aż przedobrzą, a dużo do tego przedobrzenia im nie brakuje.

Z Ukrainą Ukraińcami już się ta obłąkana narracja skompromitowała – i tak będzie z Izraelem

Chyba nieuważnie czyta Pani Coryllusa. Wydaje mnie się, że nie tylko On  twierdzi, że nie ma czegoś takiego, jak głos ludu i ja przyznaję mu rację. Jak się nie ma argumentów, to jest od razu doczepiona etykieta. A i znajomościami trzeba się  pochwalić.

A odczep się, człowieku, idź marudzić gdzie indziej.

Ja też jestem esko taka "parciana elita". Nawet nie elita, taki zwyczajny, bez aspiracji. Byś się zastanowiła czasami co piszesz. Dziewczyny potrafią tak boleśnie uderzyć, że aż się zwinę bo boli. Bardzo. A Ty nawet nie wiesz.

Belgia się zgłosi po nagrodę za patent jak będzie za "wymyślenie"

To teatr rozpisany na role i sceny. Po obrzuceniu narodu polskiego goownami, wychodzi Adolfina i mówi w polskim telewizorze,  że Niemcy byli winni i się tego absoluuuutnie tegi nie zapierają. Potem w mediach pojawia się głos zapiewały, który nadaje ton do zachwytu nad  niemiecką pokorą. Następnie wypowiada się rabin Szudrich,  który też nas zapewnia,  że nikt nawet nie pomyślał o oskarżaniu Polaków.

Cieszcie się i radujcie,  chwalą nas. Jeśli chwalą tym bardziej można spodziewać się postępu i następnego ciosu. 

Minister Gawinowa dostała do łapek, tych samych co klaskaly pani Ambasadoressie Azari. Dla NAS z tego nic dobrego nie będzie.  Pieprzenie pod publiczke, żeby fala oburzenia u suwerena opadła. Żeby jumac w spokoju i bezstresowo. 

No cuda, panie dziejku... Ja się pytam > a po ile te cuda? :)

No właśnie że się nie wstydzę.

No nic, widocznie tę "parcianą elitę" rozciągnęłaś ponad wszystko co się w niej mieści.

A masz właściwe pochodzenie, no przecież to takiego pochodzenia aspirują:)

Oj eska, tak Cię lubię:)

a taka zyczajna kobieta...

:)

Te polskie miotanie się między anty a filo -semityzmem jest męczące. Każdy anty - chwali się kumplami Żydami, lub jakimś dziadkiem mieszanym. Granica między tymi stanowiskami staje się cienka. Serce mówi co innego niż rozum, i tak dalej. Jasne, że nigdy nie było żadnego współżycia, tylko co najwyżej interesy i luźne kontakty, i niech tak zostanie.

Czyli, nie jestem antysemitą, ale żydów nie lubię? 

Nikt tu z nas nie jest żadna elita. Ani parciana, ani inna. 

Najdziwniejsze, że Żydzi w Izraelu stali się całkiem przeciętną nacją. Dla łatwości, żeby nie przesadzać z długością komentarza, posłużę się przykładem z dziedziny pustej, czyli z szachów. Także dlatego, że jeszcze niedawno uznawano związek pomiędzy specyficznym geniuszem żydowskim, a faktem, że przez sto lat bez mała, większość najwybitniejszych zawodników była pochodzenia żydowskiego. Przecież nawet wieloletnia szachowa wojna przełomu lat 60/70 sprowadzała się do walki reprezentacji radzieckich Żydów z amerykaninem Fischerem, antysemitą zresztą. No, ale tu wina polskiej matki Bobbiego, bo pewnie wyssał w kolebce itd...

I teraz wystarczy spojrzeć na ranking najlepszych szachistów globu za 2017. Najwyżej notowany izraelski gracz okupuje miejsce czterdzieste piąte i jakby tego było mało, na imię ma Borys.

Tak możnaby przelecieć historię filmu, literatury, sztuk wszelkich, ze szczególnym uwzględnieniem dziedzin, gdzie sukces nie jest możliwy bez stworzonej na jego potrzeby infrastruktury. I taka analiza jest także antysemicka, choć głównie opisywałaby tryumfy ludzi pochodzenia żydowskiego. Może nie tyle sama analiza, ale wnioski z całą pewnością.

tak

Bo w Izraelu musieli żyć jak zwyczajni ludzie, czyli pracować we wszystkich zawodach, a przede wszystkim iść do wojska i bronić kraju, a to zupełnie zmienia widzenie. Niestety - tamten Izrael, zresztą zbudowany w dużej mierze przez polskich Żydów i na wzorach polskiego państwa (II RP) już się praktycznie skończył. Napływ sowieckiej diaspory w latach 90-tych totalnie zmienił stosunki, teraz oni mają u siebie żydokomunę i to prawie 1.5 mln ludzi. Do tego prawie 2 mln Palestyńczyków, a razem jest ich raptem 8,5 mln. Górę powoli bierze lewactwo i to wszystko się źle skończy, czego im naprawdę wcale nie życzę, ale demografia jest bezlitosna.

No właśnie, ale nawet w tej smienionej sytuacji pewien mit się chwieje. Wszystko zgoda!

Wiele osób tak wtedy wyjechało, to nie byli żadni tam prominentni Żydzi z PZPR, ot - zwykli ludzie, którzy skorzystali z możliwości ucieczki z komuny. 

Ogromnie mi się podoba ten wpis.

Współgra z teza Eski, że przeżyły te osoby które się spolonizowały. Miały większa szansę.

Ale to tez oczywiście szerszy zakres możliwości:)). Nie samo przeżycie. 

.

Cytat z sieci : "WASZE ULICE, NASZE KAMIENICE"

Po zamachu na cara Aleksandra II w 1881 r. władze rosyjskie w ramach odwetu zaczęły przesiedlać na ziemie polskie z Rosji Centralnej i Litwy tamtejszych Żydów, zwanych "litwakami". Był to element obcy polskiej kulturze, nie znający języka polskiego i wrogo nastawiony do polskich dążeń niepodległościowych. "Litwacy" osiedlali się najchętniej w osłabionym represjami Królestwie Polskim, a szczególnie w Warszawie i Łodzi. Reprezentując przede wszystkim kupców i przemysłowców, stali się poważną konkurencją dla przemysłowo-handlowych sfer Królestwa w ekspansji na rosyjskie rynki zbytu, na których
"zaczęli monopolizować różne działy handlu, zakładali składy i domy komisowe firm rosyjskich w Warszawie i Łodzi" (S. Kempner, "Dzieje gospodarcze porozbiorowej Polski," s. 304).
Ponadto "litwacy" odgrywali jeszcze jedną, wrogą Polakom rolę: prześladowani i wysiedlani z Rosji i Litwy, stawali się gorliwymi rusyfikatorami na ziemiach polskich.

Wnikliwy obserwator stosunków panujących na ziemiach polskich na przełomie wieku XIX i XX, pozytywista Bolesław Prus, tak ujął tę sprawę w "Kronikach":

"Stosunek niektórych grup żydowskich do Polaków jest nie tylko niegodziwy, ale wprost - nieprzyzwoity. Prawie w tej samej chwili, kiedy liberałowie żydowscy drwiącym tonem w imię rycerskości żądają od Polaków, aby głosowali za zupełnym równouprawnieniem Żydów w radach miejskich, w tej samej chwili " litwacy" odgrywają rolę rusyfikatorów u nas, nawet obrażają nas, a Żydzi poznańscy wręcz głoszą, że zawsze walczyli przeciw Polakom w interesie Niemców (...). No i naturalnie upominają się o łapówkę. Dla zupełności tego ohydnego obrazu niektóre partie czy grupy Żydów nie cofają się przed pogróżkami, a nawet czynami. Polskim sklepom kooperatywnym Żydzi nie chcą wynajmować mieszkań w swoich domach; młynarze-Żydzi roszczą pretensje wyłącznego prawa dzierżawienia wszystkich młynów w kraju (...) Żydzi prawowierni u nas znają tylko jedną formę uspołecznienia: swoją narodowość; lekceważązaś prawa jednostki (choćby co do przechodzenia na inne wyznanie, lekceważą sąsiadów i używając łagodnego wyrazu nie tolerują cywilizacji. Takie stanowisko nie ma przyszłości (...)" (B. Prus, "Kroniki", t. XX).

Nieco dalej Prus ocenia sytuację Żydów w Królestwie:

"Wracam teraz do Żydów nieprzejednanych. Narzekają oni na upośledzenie. To prawda, są oni upośledzeni - w państwie, ale nie wobec nas, Polaków. Wobec nas posiadają oni przywileje, o których ciągle się zapomina:

1) mają swój samorząd gminny, do którego nigdy nie mieszał się żaden Polak;

2) posiadali i posiadają mnóstwo, ale to mnóstwo stowarzyszeń ekonomicznych, filantropijnych i oświatowych;

3) prawie każdy Żyd umie czytać, pisać i rachować dzięki szkólkom elementarnym, które Żydzi w swoim języku mają, a jakich nam mieć nie wolno;

4) w razie konkurencji z chrześcijanami nie robią sobie ceremonii, to jest, nie dopuszczają do współzawodnictwa, bojkotują, doprowadzają do bankructwa i jeszcze wniebogłosy narzekają na ucisk!

Innymi słowy, w wyścigu o dobrobyt, dzięki zakazom, które spadły na nas, a nie dotyczyły ich, Żydzi mają i mieli ogromną przewagę. Toteż już dziś prawie cały handel, cale płynne bogactwo narodu znajduje się w ich rękach" (j.w.)

Nieprawidłowości, jakie zaczęły wytwarzać się na ziemiach polskich w wyniku ekspansji "litwaków", zauważali także pisarze polscy pochodzenia żydowskiego. Historyk Wilhelm Feldman pisał:

"Dopiero Żydzi rosyjscy w Warszawie założyli dzienniki żargonowe. Nie znając mowy polskiej, zaczęli odnosić się do niej wrogo i w ogóle występować wobec społeczeństwa polskiego prowokacyjnie. (...) Nad Wisłą dążyli do uzyskania prawno-państwowej zagwarantowanej odrębności, co by Królestwo pozbawiło charakteru polskiego. Równocześnie czując, iż tylko z Żydami rosyjskimi tworzą potęgę, stali się centralistami rosyjskimi -tym samym stając w opozycji do najżywotniejszych interesów polskich" (W. Feldman, "Dzieje polskiej myśli politycznej," s. 367).

W wyniku wszystkich tych działań wytworzyła się na ziemiach polskich specyficzna sytuacja w stosunkach polsko-żydowskich, którą podsumowuje Bolesław Prus w swoich "Kronikach":

"Zobaczmy rezultat ostateczny tych stosunków. W naszych miastach Żydzi stanowią od czterdziestu do osiemdziesięciu procent ogółu mieszkańców i należy do nich czterdzieści jeden procent nieruchomości miejskich, choć w kraju tworzą tylko piętnaście procent mieszkańców. Dzięki temu nasz chłop, któremu już jest za ciasno na roli, nie może przenieść się do miasta, gdyż Żydzi nie dopuszczą go tam. We Włocławku -pisze 'Dziennik Kujawski' - Żydzi na ulicy Nowej, będącej główną arterią miasta, zakupili w ostatnich czasach kilkadziesiąt domów, ażeby wyprzeć stamtąd handel polski. Koroną zaś naszego położenia są następujące cyfry. Wciągu ostatnich dwunastu lat emigrowało Polaków do Ameryki dziewięćset czterdzieści dziewięć tysięcy, prawie milion. A ilu ich wyszło do Niemiec, ilu do Cesarstwa? Do Cesarstwa uciekali przeważnie rzemieślnicy, znękani ciągłymi strajkami, zaś ich miejsce kto zajął? (...) Byłem teraz w Lublinie, który znam od czasów dzieciństwa, i zdumiałem się nad mnóstwem sklepów i warsztatów żydowskich. Ulice, kiedyś niepodzielnie zamieszkane przez chrześcijan, dziś są żydowskimi i mnóstwo domów przeszło na własność Żydów.

W takim stanie rzeczy mamy dwie perspektywy. Ponieważ Żydzi rosną i wzmacniają się na naszych błędach, więc -albo ulepszymy siebie samych i nasze wewnętrzne stosunki, albo - w emigracji zmarnujemy najdzielniejsze siły, a reszta -stanie się lennikami Żydów".

Dla zobrazowania w przybliżeniu tego, o czym pisze B. Prus, podajemy poniższe zestawienie:

Wzrost liczby Żydów w polskich miastach:
1781  1856  1897
Warszawa  4,5%  24,3%  33,9%
Łódź  -  12,2%  40,7%

W wielu miasteczkach kresowych liczba Żydów przekraczała 50% ogółu ludności (np. w Pińsku i Łucku było ich 80%).

W latach 1864-1914 ziemie polskie opuściło 4 327 000 Polaków, którzy zmuszeni byli udać się na emigrację w poszukiwaniu pracy i chleba. Ich majętność przechodziła w obce ręce (por. J. Topolski "Dzieje Polski," s. 532).

Zmiany w strukturach społecznych i narodowościowych na ziemiach polskich w taki oto sposób ujął Feliks Koneczny, historyk cywilizacji:

"Wolne zawody przechodziły w ręce żydowskie w nieproporcjonalnym odsetku. Prasa poszła w znacznej części na żołd Żydów, ekonomia żydowska zapanowała niepodzielnie nad stosunkami gospodarczymi, a po miastach topniała własność nieruchoma chrześcijańska ". We wszystkich miastach zaboru austriackiego i rosyjskiego " tubylcy uciekali przed Żydami na peryferie miasta. Handel żydowski przybrał cechy jakby monopolu, a rolnictwo popadało w niesłychane zadłużenie u Żydów, rzemiosło zaś grzęzło w nędzy, i niestety, w ciemnocie. Rozrost zaludnienia żydowskiego wyprzedzał przyrost ludności polskiej coraz silniej; poczęły się wprost obliczenia, kiedy ilość Żydów zrówna się z liczbą Polaków na polskich ziemiach, kiedy ją prześcignie. Zadawano sobie już całkiem poważnie pytanie: czy oni są u nas czy też my u nich?" (F. Koneczny, "Cywilizacja żydowska," s. 353).

To w tym właśnie okresie narodziło się powiedzenie żydowskie: "Wasze ulice, nasze kamienice", i nie było to tylko ironiczne stwierdzenie istniejącego stanu rzeczy, ale w pewnym sensie określenie przyszłego programu działań wobec Polaków."WASZE ULICE, NASZE KAMIENICE"

Po zamachu na cara Aleksandra II w 1881 r. władze rosyjskie w ramach odwetu zaczęły przesiedlać na ziemie polskie z Rosji Centralnej i Litwy tamtejszych Żydów, zwanych "litwakami". Był to element obcy polskiej kulturze, nie znający języka polskiego i wrogo nastawiony do polskich dążeń niepodległościowych. "Litwacy" osiedlali się najchętniej w osłabionym represjami Królestwie Polskim, a szczególnie w Warszawie i Łodzi. Reprezentując przede wszystkim kupców i przemysłowców, stali się poważną konkurencją dla przemysłowo-handlowych sfer Królestwa w ekspansji na rosyjskie rynki zbytu, na których
"zaczęli monopolizować różne działy handlu, zakładali składy i domy komisowe firm rosyjskich w Warszawie i Łodzi" (S. Kempner, "Dzieje gospodarcze porozbiorowej Polski," s. 304).
Ponadto "litwacy" odgrywali jeszcze jedną, wrogą Polakom rolę: prześladowani i wysiedlani z Rosji i Litwy, stawali się gorliwymi rusyfikatorami na ziemiach polskich.

Wnikliwy obserwator stosunków panujących na ziemiach polskich na przełomie wieku XIX i XX, pozytywista Bolesław Prus, tak ujął tę sprawę w "Kronikach":

"Stosunek niektórych grup żydowskich do Polaków jest nie tylko niegodziwy, ale wprost - nieprzyzwoity. Prawie w tej samej chwili, kiedy liberałowie żydowscy drwiącym tonem w imię rycerskości żądają od Polaków, aby głosowali za zupełnym równouprawnieniem Żydów w radach miejskich, w tej samej chwili " litwacy" odgrywają rolę rusyfikatorów u nas, nawet obrażają nas, a Żydzi poznańscy wręcz głoszą, że zawsze walczyli przeciw Polakom w interesie Niemców (...). No i naturalnie upominają się o łapówkę. Dla zupełności tego ohydnego obrazu niektóre partie czy grupy Żydów nie cofają się przed pogróżkami, a nawet czynami. Polskim sklepom kooperatywnym Żydzi nie chcą wynajmować mieszkań w swoich domach; młynarze-Żydzi roszczą pretensje wyłącznego prawa dzierżawienia wszystkich młynów w kraju (...) Żydzi prawowierni u nas znają tylko jedną formę uspołecznienia: swoją narodowość; lekceważązaś prawa jednostki (choćby co do przechodzenia na inne wyznanie, lekceważą sąsiadów i używając łagodnego wyrazu nie tolerują cywilizacji. Takie stanowisko nie ma przyszłości (...)" (B. Prus, "Kroniki", t. XX).

Nieco dalej Prus ocenia sytuację Żydów w Królestwie:

"Wracam teraz do Żydów nieprzejednanych. Narzekają oni na upośledzenie. To prawda, są oni upośledzeni - w państwie, ale nie wobec nas, Polaków. Wobec nas posiadają oni przywileje, o których ciągle się zapomina:

1) mają swój samorząd gminny, do którego nigdy nie mieszał się żaden Polak;

2) posiadali i posiadają mnóstwo, ale to mnóstwo stowarzyszeń ekonomicznych, filantropijnych i oświatowych;

3) prawie każdy Żyd umie czytać, pisać i rachować dzięki szkólkom elementarnym, które Żydzi w swoim języku mają, a jakich nam mieć nie wolno;

4) w razie konkurencji z chrześcijanami nie robią sobie ceremonii, to jest, nie dopuszczają do współzawodnictwa, bojkotują, doprowadzają do bankructwa i jeszcze wniebogłosy narzekają na ucisk!

Innymi słowy, w wyścigu o dobrobyt, dzięki zakazom, które spadły na nas, a nie dotyczyły ich, Żydzi mają i mieli ogromną przewagę. Toteż już dziś prawie cały handel, cale płynne bogactwo narodu znajduje się w ich rękach" (j.w.)

Nieprawidłowości, jakie zaczęły wytwarzać się na ziemiach polskich w wyniku ekspansji "litwaków", zauważali także pisarze polscy pochodzenia żydowskiego. Historyk Wilhelm Feldman pisał:

"Dopiero Żydzi rosyjscy w Warszawie założyli dzienniki żargonowe. Nie znając mowy polskiej, zaczęli odnosić się do niej wrogo i w ogóle występować wobec społeczeństwa polskiego prowokacyjnie. (...) Nad Wisłą dążyli do uzyskania prawno-państwowej zagwarantowanej odrębności, co by Królestwo pozbawiło charakteru polskiego. Równocześnie czując, iż tylko z Żydami rosyjskimi tworzą potęgę, stali się centralistami rosyjskimi -tym samym stając w opozycji do najżywotniejszych interesów polskich" (W. Feldman, "Dzieje polskiej myśli politycznej," s. 367).

W wyniku wszystkich tych działań wytworzyła się na ziemiach polskich specyficzna sytuacja w stosunkach polsko-żydowskich, którą podsumowuje Bolesław Prus w swoich "Kronikach":

"Zobaczmy rezultat ostateczny tych stosunków. W naszych miastach Żydzi stanowią od czterdziestu do osiemdziesięciu procent ogółu mieszkańców i należy do nich czterdzieści jeden procent nieruchomości miejskich, choć w kraju tworzą tylko piętnaście procent mieszkańców. Dzięki temu nasz chłop, któremu już jest za ciasno na roli, nie może przenieść się do miasta, gdyż Żydzi nie dopuszczą go tam. We Włocławku -pisze 'Dziennik Kujawski' - Żydzi na ulicy Nowej, będącej główną arterią miasta, zakupili w ostatnich czasach kilkadziesiąt domów, ażeby wyprzeć stamtąd handel polski. Koroną zaś naszego położenia są następujące cyfry. Wciągu ostatnich dwunastu lat emigrowało Polaków do Ameryki dziewięćset czterdzieści dziewięć tysięcy, prawie milion. A ilu ich wyszło do Niemiec, ilu do Cesarstwa? Do Cesarstwa uciekali przeważnie rzemieślnicy, znękani ciągłymi strajkami, zaś ich miejsce kto zajął? (...) Byłem teraz w Lublinie, który znam od czasów dzieciństwa, i zdumiałem się nad mnóstwem sklepów i warsztatów żydowskich. Ulice, kiedyś niepodzielnie zamieszkane przez chrześcijan, dziś są żydowskimi i mnóstwo domów przeszło na własność Żydów.

W takim stanie rzeczy mamy dwie perspektywy. Ponieważ Żydzi rosną i wzmacniają się na naszych błędach, więc -albo ulepszymy siebie samych i nasze wewnętrzne stosunki, albo - w emigracji zmarnujemy najdzielniejsze siły, a reszta -stanie się lennikami Żydów".

Dla zobrazowania w przybliżeniu tego, o czym pisze B. Prus, podajemy poniższe zestawienie:

Wzrost liczby Żydów w polskich miastach:
1781  1856  1897
Warszawa  4,5%  24,3%  33,9%
Łódź  -  12,2%  40,7%

W wielu miasteczkach kresowych liczba Żydów przekraczała 50% ogółu ludności (np. w Pińsku i Łucku było ich 80%).

W latach 1864-1914 ziemie polskie opuściło 4 327 000 Polaków, którzy zmuszeni byli udać się na emigrację w poszukiwaniu pracy i chleba. Ich majętność przechodziła w obce ręce (por. J. Topolski "Dzieje Polski," s. 532).

Zmiany w strukturach społecznych i narodowościowych na ziemiach polskich w taki oto sposób ujął Feliks Koneczny, historyk cywilizacji:

"Wolne zawody przechodziły w ręce żydowskie w nieproporcjonalnym odsetku. Prasa poszła w znacznej części na żołd Żydów, ekonomia żydowska zapanowała niepodzielnie nad stosunkami gospodarczymi, a po miastach topniała własność nieruchoma chrześcijańska ". We wszystkich miastach zaboru austriackiego i rosyjskiego " tubylcy uciekali przed Żydami na peryferie miasta. Handel żydowski przybrał cechy jakby monopolu, a rolnictwo popadało w niesłychane zadłużenie u Żydów, rzemiosło zaś grzęzło w nędzy, i niestety, w ciemnocie. Rozrost zaludnienia żydowskiego wyprzedzał przyrost ludności polskiej coraz silniej; poczęły się wprost obliczenia, kiedy ilość Żydów zrówna się z liczbą Polaków na polskich ziemiach, kiedy ją prześcignie. Zadawano sobie już całkiem poważnie pytanie: czy oni są u nas czy też my u nich?" (F. Koneczny, "Cywilizacja żydowska," s. 353).

To w tym właśnie okresie narodziło się powiedzenie żydowskie: "Wasze ulice, nasze kamienice", i nie było to tylko ironiczne stwierdzenie istniejącego stanu rzeczy, ale w pewnym sensie określenie przyszłego programu działań wobec Polaków."WASZE ULICE, NASZE KAMIENICE"

 

Droga Esko, jesli to nie kłopot dla Ciebie to: w jakim rejonie mieszkała Twoja rodzina w Dubnie. Szukam swoich przodków z Dubna i okolic, z Listwina.